Laatste berichten Jaar: 2023

Wel eens een spreker proberen te boeken? Als je iemand met een beetje uitstraling wil, tik je zo maar 5.000 Euro af, voor een uurtje mooie en verstandige woorden. Een mooi verdienmodel voor de spreker. Maar wat zegt het over de boodschap?

Het was even een kort item in het nieuws: de VN had een speciaal gezant naar Nederland gestuurd om de huisvesting in ons land te onderzoeken. Zijn eerste bevindingen: we hebben helemaal geen asielprobleem, we hebben een huisvestingsprobleem door tal van verkeerde politieke beslissingen.

Mia Nijland is nieuw inwoner van Havelte, Drenthe. Verrast over de programmering van het filmhuis aldaar ging ze eens een kijkje nemen bij ‘Allelujah’. Dat gaat over de zorg. De zorg als economisch model, maar ook over zorg hebben voor elkaar.

Je kunt 75 kippen tegen een paard ruilen, maar het ruilt makkelijker als je de waarde van een kip vervangt voor een munt. Nadeel is dat je makkelijker munten spaart dan kippen, want dan wordt het hebben van munten een doel.

Ben je het ook zat, al die politici in de media? Met BBB en NSC zouden we andere tijden tegemoet gaan. Tot aan de verkiezingen heb ik er nog niet veel van gemerkt. Of het moet zijn dat we van alle slechts dat we hadden, nu naar de overtreffende trap daarvan aan het kijken zijn.

Zondagavond, tv avond. Het zoveelste debat over ‘de zorg’ tettert op tv. Ik word moedeloos van het herhalingsgehalte en vooral van het gebrek aan kennis bij de politici. De marktwerking en de eigen verzekeringsbijdrage staan met stip op 1. Ik pak maar een boek en lees verder in ‘Verpleeg Thuis’, van Teun Toebes. Met zijn boek vraagt hij aandacht voor de manier waarop we in Nederland het wonen in een verpleeghuis hebben geregeld en ook dat het anders moet. Denkend aan mijn eigen (professionele) rol in zo’n verpleeghuis, dwalen mijn gedachten af.

Als een vuur verspreiden alle nieuwe technologieën zich, in alle richtingen, van mobiliteit tot luchtvaart, van ICT tot genetische manipulatie, en van AI tot stedenbouw. Allemaal technologieën – complexe niet organische ‘bestanden’ – die als ze niet actief gevoed worden, snel zouden vervallen, en weer door de natuur zouden worden overwoekerd en geïncorporeerd. Wij mensen hebben er wereldwijd een 24/7 dagtaak aan, om al deze systemen van grondstoffen en energie te voorzien. Ondertussen eten deze systemen onze planeet op: de mensgemaakte massa weegt naar schatting in 2050 twee keer zoveel als alle levende organismen bij elkaar (alle planten en dieren). Dat is niet vol te houden. Wij mensen zijn geen plaag, wij voeden een plaag: het artificiële. De olifant in de kamer mag niet langer genegeerd worden! Hoe zit dat? 

Met de verkiezingen in aantocht ben ik samen met de verenigde vooruitdenkers, wetenschappers en betrokken burgers van Geluk Centraal de programma’s eens gaan vergelijken op overeenkomsten. Wat ons opviel is dat bijna alle partijen zo ongeveer dezelfde oplossingen bedenken om de problemen in ons land het hoofd te bieden. ’t Is een tientje meer of minder op het minimumloon, ’t is voor de stikstof 2030 of 2035, ’t is misschien wel of zeker wel kernenergie, ’t is boeren zelf laten kiezen of verplicht uitkopen, ’t is wel of geen eigen risico in de zorg. ’t Is een beetje hier en daar bijschaven.

De recente escalaties in het Gaza-Israël-conflict werpen opnieuw een schrijnend licht op de problematische dynamiek van macht en ongelijkheid in de wereld. Dit is niet alleen een regionaal conflict, maar een illustratie van een bredere kwestie waarbij mensen ‘letterlijk’ in hokjes worden geplaatst. Het zet mij aan het denken: Waarom doen we dit eigenlijk? In onze eigen samenleving gebeurt hetzelfde – we categoriseren mensen als asielzoekers, uitkeringstrekkers, moslims, laagopgeleid en talloze andere labels. Als we de muren van deze hokjes afbreken en erkennen dat we allemaal mensen zijn die streven naar een gelukkig leven, dan kan de wereld volgens mij een gezondere, groenere en vriendelijkere plek worden.

De Tweede Kamer had landbouwminister Piet Adema tot twee toe opdracht gegeven in Brussel tegen verlenging van goedkeuring van het landbouwgif glyfosaat te stemmen. Toch onthield Adema zich van stemming. Dat is democratisch gezien buitensporig. Het zijn brokstukken van een gebouw in verval, waar ministers en Tweede Kamerleden veel te veel politiek verweven zijn. Dat voorkom je met een zakenkabinet.

Ken je dat? Het gevoel dat alles vanzelf gaat? Als de juiste woorden uit je mond komen nog voordat je er goed en wel over nagedacht hebt. Als presentaties lopen zonder dat je je er veel voor hoeft in te spannen. Dat alles intuïtief en spontaan verloopt. Zoals een voetballer die niet naar het scorebord kijkt of een kok zonder kookboek. En dat op het moment dat je gaat nadenken over hoe lekker automatisch het gaat, het automatisme ineens verdwijnt? Luisteren en je overgeven aan je intuïtie is een van de gemakkelijkste en tegelijkertijd moeilijkste dingen die er zijn. Je weet hoe je sommige dingen moet doen, niet doordat je erover nadenkt, maar doordat je er juist niet over nadenkt. Het moment dat je geest zich erover gaat ontfermen, is het weg. Als een zeepbel die klapt op je huid.

Als je het nieuws volgt kun je niet anders dan tot de conclusie komen dat we er hier op aarde een mooie Janboel van aan het maken zijn. Maar als je naar de cijfers kijkt, vergaat het ons beter dan ooit en gaan we dankzij groene energie een nog veel mooiere tijd tegemoet. Rob Wijnberg schreef in zijn nieuwe boek ‘voor ieder wat waars’ over die tegenstelling.