We leven in een tijd waarin bureaucratie, verspilling en corruptie binnen overheden en instituties alomtegenwoordig lijken. Burgers en bedrijven klagen over inefficiëntie, hoge belastingen en logge structuren die innovatie in de weg staan. Maar zodra iemand daadwerkelijk de handschoen oppakt om verandering te brengen, volgt direct een storm van kritiek.
De wereld kijkt opnieuw met verbijstering naar de Verenigde Staten. De voormalige president Donald Trump laat wederom zien hoe hij politiek bedrijft: niet als een staatsman met visie en morele principes, maar als een puur transactionele leider. Een man die alles ziet als een onderhandeling, waarbij enkel macht en eigenbelang de drijfveren zijn.
We lopen vast met onze samenleving omdat de fundamenten wankelen. Geluk Centraal komt daar voortdurend achter vanwege onze werkwijze de systemen waarop we ons land regelen eerst tot het fundament terug te analyseren en om vandaar te gaan herbouwen. Maar al te vaak ontdekken we dan dat het fundament er heel anders uitziet dan wat je zou vermoeden op basis van wat er op gebouwd is.
Waarom geven onze democratieën social media zoveel macht? Het zijn toch gewoon commerciële bedrijven die het om de winst gaat en niet om de democratie? Harrie Kiekebosch ziet wel wat in een ‘publiek platform’ en bepleit dat politici stoppen met X.
De vakantieperiode is aangebroken, een moment van rust en reflectie. Dit biedt een uitgelezen kans om terug te blikken op de ontwikkelingen sinds mijn artikel ‘Anders denken, betekent fundamenteel anders doen’ in het FD en andere media eind 2021. Hierin pleitte ik voor een noodzakelijke systeemvereenvoudiging, en de oprichting van Vereniging Geluk Centraal volgde kort daarna.
Stel je eens voor dat we een bondscoach hebben die niks van voetballen afweet… Ja? Heb je hem? Stel je dan eens voor dat ons armoedebeleid gemaakt wordt door mensen die niks van armoede afweten.
Pieter Omtzigt staat aan de vooravond van meewerken aan een kabinet met een voor racisme veroordeelde persoon die zijn partij leidt als een dictator. Je zult het maar op je geweten willen hebben…
Die aardbeving in Turkije en Syrië… Wat een tragedie. Laten we het nu eens serieus gaan hebben over elkaar helpen op deze wereld. We stellen een wereldwijd fonds voor waarmee we alle noden van de wereld kunnen ondersteunen. Hopelijk heeft dat een preventief effect: dat we proberen die noden te voorkomen.
De Chinese ballon boven het Amerikaanse luchtruim heeft de media op scherp gezet. Ze hebben – zal ik maar in beeldspraak blijven – die ballon nogal opgeblazen. Wat de onschuldige burger ervan overhoudt is de bevestiging dat we die Chinezen niet moeten vertrouwen. Maar ik ben geen onschuldige burger. Ik heb veel meer de neiging onze media te wantrouwen. Die media hebben immers geen enkel bewijs dat de betreffende ballon een spionageballon is, maar als ze daar hun twijfel al over uitspreken, laten ze allemaal de balans uitslaan naar ‘maar vermoedelijk is het wel een spionageballon’, of laten op zijn minst toch een spoor naar die gedachte achter.
Dit artikel gaat over een Tweede Kamerlid dat besluit journalist te spelen om vervolgens een leugen van een – dan ineens – collega recht te zetten. Hoe ranzig ook, het begon bij die leugen. De meeste gesprekken achteraf beginnen daar niet. Voor een goede analyse is dat wel noodzakelijk.