Waarom geven onze democratieën social media zoveel macht? Het zijn toch gewoon commerciële bedrijven die het om de winst gaat en niet om de democratie? Harrie Kiekebosch ziet wel wat in een ‘publiek platform’ en bepleit dat politici stoppen met X.
De Tweede Kamer had landbouwminister Piet Adema tot twee toe opdracht gegeven in Brussel tegen verlenging van goedkeuring van het landbouwgif glyfosaat te stemmen. Toch onthield Adema zich van stemming. Dat is democratisch gezien buitensporig. Het zijn brokstukken van een gebouw in verval, waar ministers en Tweede Kamerleden veel te veel politiek verweven zijn. Dat voorkom je met een zakenkabinet.
Tot op het laatste moment was het spannend of we een kabinet zouden krijgen met een partij die stelselmatig hele groepen van onze samenleving wegzet én met een partij die als tool door een marketingbureau in de markt is gezet. Omtzigt en Yeşilgöz waren die eendenkooi ingekropen en eenmaal binnen kregen ze het idee dat ze niet meer uit konden. Geluk Centraal heeft een brief geschreven waarmee die twee alsnog het rechte pad hadden kunnen kiezen, zonder gezichtsverlies, maar vooral omwille van het landsbelang.
Waarom maken we geen kabinet dat recht doet aan de verkiezingsuitslag en dat in opdracht van de gekozen Tweede Kamer functioneert, zoals het in onze democratie bedoeld is? Je moet er wel even het machtsdenken voor achterwege laten, dat wel. Maar dat moet je eigenlijk altijd achterwege laten.
Het onverwachte vertrek van Pieter Omtzigt heeft mij en velen verbaasd en teleurgesteld achtergelaten. Omtzigt stond bekend als een volksvertegenwoordiger met een voorbeeldfunctie, maar zijn abrupte vertrek van de formatietafel roept vragen op over leiderschap en integriteit in de politiek. Wat mij betreft kan hij beter helemaal thuisblijven, de reden doet er namelijk al helemaal niet meer toe. Het gaat hier fundamenteel om ongepast gedrag.
“Het Ware Verhaal over de varkenshouderij in Nederland is een ander verhaal dan wat de media ons dagelijks voorschotelt” zegt The Pig Story, een product van ReMarkAble dat ook BBB oprichtte. Maar hún ware verhaal, daar klopt niks van!
Wel eens een spreker proberen te boeken? Als je iemand met een beetje uitstraling wil, tik je zo maar 5.000 Euro af, voor een uurtje mooie en verstandige woorden. Een mooi verdienmodel voor de spreker. Maar wat zegt het over de boodschap?
Als je het nieuws volgt kun je niet anders dan tot de conclusie komen dat we er hier op aarde een mooie Janboel van aan het maken zijn. Maar als je naar de cijfers kijkt, vergaat het ons beter dan ooit en gaan we dankzij groene energie een nog veel mooiere tijd tegemoet. Rob Wijnberg schreef in zijn nieuwe boek ‘voor ieder wat waars’ over die tegenstelling.
In aanloop naar de verkiezingen in november zien we een aantal bijzondere dingen gebeuren. Aan de ene kant struikelen de hardroepers op social media bijna over elkaar om schande te spreken (of schreeuwen) over het nog steeds groeiend aantal vertrekkende politici, terwijl een aanzienlijk deel van diezelfde groep hardroepers vóór de val van het kabinet hun afschuw uitsprak over de zittende Kamerleden en bestuurders. Aan de andere kant zien we juist een oproep voor nog meer nieuwe Kamerleden – bij Volt en D66, óf een oproep voor meer lokaal gebonden politici, bij de nieuwe partij van Pieter Omtzigt. Daarbij lijkt het erop dat niemand de juiste basisvragen stelt.
‘Milieuclub stopt via rechter bouwplannen van veertien Gelderse boeren’, ‘Rechter wil dat de overheid zich aan klimaatdoelen houdt’ en ‘De overheid moet het klimaat weer van de rechter terugpakken’. Nieuwskoppen die suggereren dat de rechter het gedaan heeft. Dat leidt af van de werkelijkheid waarin de rechter alleen maar de wet volgt die democratisch tot stand is gekomen.