Laatste berichten Algemeen

Vandaag, op 20 maart – de Internationale Dag van het Geluk – viert Geluk Centraal haar driejarig bestaan. Drie jaar geleden werd de vereniging opgericht door initiatiefnemer en bestuursvoorzitter Wim-Heerke Spronk, samen met persvoorlichter Harrie Kiekebosch en secretaris Mia Nijland. Het doel? Niet langer blijven hangen in wat niet werkt, maar actief bouwen aan een samenleving waarin welzijn en geluk centraal staan. Een beweging van vooruitdenkers, wetenschappers en betrokken burgers die samen zoeken naar een nieuw fundament voor onze maatschappij.

In de vroege ochtend loop ik met mijn hond Miep door de velden achter onze boerderij. Ik denk aan de titel van een platform, waar ik een paar jaar geleden een paar keer een column voor schreef. Geluk Centraal. Ik zie de zon naar de hemel stijgen. De zon centraal, denk ik, en dan geluk centraal. Ik mijmer door, Miep is ondertussen vrolijk aan het rondneuzen. Zonder zon geen leven, zonder geluk geen vrede. Maar vrede is, net als leven, allerminst stabiel.

De wereld kijkt opnieuw met verbijstering naar de Verenigde Staten. De voormalige president Donald Trump laat wederom zien hoe hij politiek bedrijft: niet als een staatsman met visie en morele principes, maar als een puur transactionele leider. Een man die alles ziet als een onderhandeling, waarbij enkel macht en eigenbelang de drijfveren zijn.

De diergeneeskunde is een vakgebied dat intrinsiek draait om het verbeteren van diergezondheid en welzijn. Toch ervaren veel dierenartsen, ondanks hun passie, een diepgewortelde werkdruk, lage verloning en een schrijnend gebrek aan erkenning. Dit leidt wereldwijd tot een alarmerend hoog aantal zelfdodingen onder dierenartsen. Terwijl bepaalde topklinieken de lat steeds hoger leggen met innovatieve operatietechnieken, kampen vele collega’s elders met ernstige mentale problemen en zelfs uitval door burn-out en depressie.

Roerend in mijn koffie, komt mijn hoofd langzaam op gang. Zondagochtend, het mooiste moment van de week waarin de buitengeluiden beperkt zijn en mijn binnengeluid, zonder drempels, van zich laat horen. Ik denk terug aan gisteren. Een koude winterdag met af en toe een knipoog naar de lente. Het was een mooie dag, afgesloten met een gezinsuitje bij een hartverwarmend optreden van MellVF in Zwolle. Nog mijmerend over de invloed van muziek op mijn leven, zet ik even later gedachteloos WNL aan. Een gewoonte die mijn zondagochtendgevoel, vaak versterkt.

Net als Hans Spekman, voormalig PvdA-raadslid, wethouder, Kamerlid en partijvoorzitter, roep ik samen met de verenigde vooruitdenkers op tot een nieuwe benadering van populisme: niet gericht op de leiders, maar op de anders denkenden. Mijn oproep komt op een moment dat er in de media nog te vaak aandacht is voor personen in plaats van de thema’s die de samenleving werkelijk bezighouden.

Verlies. Een woord dat zoveel pijn, herinneringen en emoties met zich meebrengt. Het is altijd moeilijk wanneer dierbaren in je directe omgeving je ontvallen. Maar wanneer het gaat om mensen die nog midden in het leven staan, vol dromen, plannen en potentie, raakt dat een ander, dieper deel van je ziel. Het is niet alleen het gemis, maar ook het onrechtvaardige gevoel dat het leven soms met zich meebrengt.

Vandaag kwam het nieuws naar buiten dat het aantal asielaanvragen in Nederland voor het eerst in vier jaar is gedaald. Hoewel dit op het eerste gezicht goed nieuws lijkt, brengt het ook een golf van politieke interpretaties en retoriek met zich mee. De term die hierbij steeds meer opduikt, is het ‘FABER-effect’, genoemd naar de PVV-minister van Asiel en Migratie, mevrouw Faber. Maar wat houdt dit effect precies in? En nog belangrijker, in hoeverre klopt het dat de daling van asielaanvragen hieraan toe te schrijven is? Tijd om de feiten op een rij te zetten.

Het afgelopen jaar heeft de wereld opnieuw laten zien hoe onzeker, verdeeld en soms pijnlijk het leven kan zijn. Oorlog, kansenongelijkheid, klimaatverandering, en een groeiende wooncrisis drukken zwaar op onze collectieve schouders. De geopolitieke spanningen tussen Amerika, Europa en China, en de tragedies zoals het conflict in het Midden-Oosten, maken duidelijk dat de wereld verre van stabiel is.

De politiek lijkt steeds vaker haar eigen principes en achterban te verloochenen. Dit sentiment bracht Geluk Centraal ertoe om na de kritiek op de BBB en haar minister Femke Marije Wiersma van Landbouw, Visserij, Voedselzekerheid en Natuur (LVVN) ook de andere coalitiepartners onder de loep te nemen. Maar hoe zit het met de VVD? Verloochent de partij haar achterban, of weerspiegelt de achterban juist de koers van de partij?

De actuele ontwikkelingen rond minister Femke Wiersma van Landbouw, Visserij, Voedselzekerheid en Natuur (LVVN), die herhaaldelijk kritiek krijgt vanwege beleid die lijnrecht indruist tegen de belangen van boeren en burgers, bevestigen waar we bij Geluk Centraal al sinds mei 2022 voor waarschuwden.

In Den Haag wordt het NK-Politiek afgewerkt. PVV, NSC en VVD staan in de kwart finale. O ja, BBB ook. Van onder de Haagse kaasstolp houden parlementair verslaggevers ons op de hoogte van de wedstrijd. Het gaat om uithoudingsvermogen, tactisch manoeuvreren en laverend uit de lijn van het schot vandaan te komen.