Laatste berichten Gelijke kansen

Integratie in de samenleving, is een begrip van meerderheidsgroepen over minderheidsgroepen. Die eerste dominante groep heeft recht van spreken en de tweede groep met niet-dominanten, mag volgen en integreren. De spelregels voor integratie zijn niet voor iedereen even duidelijk.

Stel je eens voor dat we een bondscoach hebben die niks van voetballen afweet… Ja? Heb je hem? Stel je dan eens voor dat ons armoedebeleid gemaakt wordt door mensen die niks van armoede afweten.

Als armoede je leven bepaalt… ‘Gewoon mens zijn’ is er dan haast niet bij. Het is te gek voor woorden wat je dan uit de kast moet halen om je hoofd boven water te houden. Beleidsmakers hebben geen idee. Daarom schreef Tim ’s Jongens een boek om armoede aan hen uit te leggen.

De internationale ‘Dag van het Geluk’ is in het leven geroepen door de Verenigde Naties in 2012, symboliseert een wereldwijde erkenning van het belang van geluk en welzijn in het menselijk leven. Nederland, een land dat vaak hoog scoort op geluksschalen, stond ook dit jaar weer in de top 10 van het World Happiness Report. Maar initiatiefnemer Wim-Heerke Spronk begrijpt dat geluk meer is dan alleen een statistiek; het is een fundamenteel recht dat voor iedereen toegankelijk moet zijn.

Het was even een kort item in het nieuws: de VN had een speciaal gezant naar Nederland gestuurd om de huisvesting in ons land te onderzoeken. Zijn eerste bevindingen: we hebben helemaal geen asielprobleem, we hebben een huisvestingsprobleem door tal van verkeerde politieke beslissingen.

De recente escalaties in het Gaza-Israël-conflict werpen opnieuw een schrijnend licht op de problematische dynamiek van macht en ongelijkheid in de wereld. Dit is niet alleen een regionaal conflict, maar een illustratie van een bredere kwestie waarbij mensen ‘letterlijk’ in hokjes worden geplaatst. Het zet mij aan het denken: Waarom doen we dit eigenlijk? In onze eigen samenleving gebeurt hetzelfde – we categoriseren mensen als asielzoekers, uitkeringstrekkers, moslims, laagopgeleid en talloze andere labels. Als we de muren van deze hokjes afbreken en erkennen dat we allemaal mensen zijn die streven naar een gelukkig leven, dan kan de wereld volgens mij een gezondere, groenere en vriendelijkere plek worden.

Samen met de vooruitdenkers van Geluk Centraal ben ik een sterk voorstander van dienend leiderschap en een revolutionaire herdefiniëring van de rol van geld in onze samenleving. Het is de hoogste tijd om kritisch te kijken naar de rol van banken en energiebedrijven en de verantwoordelijkheid die zij hebben tegenover de mensen die ze zouden moeten dienen. De huidige situatie, waarin huishoudens worstelen terwijl deze bedrijven buitensporige winsten behalen, is niet houdbaar en benadrukt de dringende noodzaak van verandering. Het is hoog tijd om te streven naar een economisch systeem dat niet alleen welvaart creëert, maar ook rechtvaardigheid en welzijn voor iedereen bevordert.

Onze democratie staat onder druk. De samenleving pikt het niet meer dat een vooruitgeschoven elite de lakens uitdeelt. Van de liberale gedachte dat iedereen alles kan bereiken als hij maar wil, daar blijkt na veertig jaar oefenen niks van te kloppen. Het maakt wel degelijk uit waar je wieg staat. Daarom gaan we met gele hesjes of trekkers de straat op en stemmen we op populistische partijen.

Als je in armoede leeft, kom je daar maar moeilijk uit. Onderzoek daarnaar werd veel gedaan in achterstandswijken en onder migratiekinderen, maar nu is aangetoond dat die wetmatigheid ook opgaat voor kinderen van het platteland.

Vanaf vandaag ligt het vernieuwde Onkruid Magazine in de winkels. Naast een mooi column van Agnes Heethaar over ’t Natuurlijk Huus vertelt initiatiefnemer en bestuursvoorzitter Wim-Heerke Spronk over waarom de vooruitdenkers van Geluk Centraal gelijkheid tussen arm en rijk belangrijk vinden voor een inclusieve en gezonde samenleving.

Het is zo’n week waarin aandacht voor de kloof in onze samenleving een hoogtepunt bereikt. Drie dagen achter elkaar kwam het aan mij voorbij. De kloof tussen het zorgsysteem en zorgvragen van mensen, de kloof tussen arm en rijk, tussen de hooplozen en de hoopvollen. Om welke kloof het ook gaat, het systeem vraagt het onmogelijke van mensen. Het menselijke aspect verdwijnt steeds verder. Ik voel sterk dat maar één echte interventie helpt om dat probleem op te lossen. De urgentie is hoog.

We gaan waarschijnlijk een periode van schaarste tegemoet, zo viel onlangs te lezen in deze krant. Wat is de invloed van schaarste op ons collectieve gemoed? Het zou kunnen betekenen dat de afgunst in de samenleving toeneemt. Maar het is evengoed mogelijk dat precies het tegenovergestelde gebeurt, namelijk dat we juist minder jaloers worden.