Laatste berichten Leiderschap

Net als Hans Spekman, voormalig PvdA-raadslid, wethouder, Kamerlid en partijvoorzitter, roep ik samen met de verenigde vooruitdenkers op tot een nieuwe benadering van populisme: niet gericht op de leiders, maar op de anders denkenden. Mijn oproep komt op een moment dat er in de media nog te vaak aandacht is voor personen in plaats van de thema’s die de samenleving werkelijk bezighouden.

Vandaag kwam het nieuws naar buiten dat het aantal asielaanvragen in Nederland voor het eerst in vier jaar is gedaald. Hoewel dit op het eerste gezicht goed nieuws lijkt, brengt het ook een golf van politieke interpretaties en retoriek met zich mee. De term die hierbij steeds meer opduikt, is het ‘FABER-effect’, genoemd naar de PVV-minister van Asiel en Migratie, mevrouw Faber. Maar wat houdt dit effect precies in? En nog belangrijker, in hoeverre klopt het dat de daling van asielaanvragen hieraan toe te schrijven is? Tijd om de feiten op een rij te zetten.

Het afgelopen jaar heeft de wereld opnieuw laten zien hoe onzeker, verdeeld en soms pijnlijk het leven kan zijn. Oorlog, kansenongelijkheid, klimaatverandering, en een groeiende wooncrisis drukken zwaar op onze collectieve schouders. De geopolitieke spanningen tussen Amerika, Europa en China, en de tragedies zoals het conflict in het Midden-Oosten, maken duidelijk dat de wereld verre van stabiel is.

Zoals Elwin Mommers, (neuro)radioloog en medisch directeur van het Zuyderland ziekenhuis, zeer treffend stelt:  “Je komt er als kabinet achter dat je voorgenomen miljoenenbezuiniging op onderwijs en onderzoek toch niet zo’n briljant idee was. Wat doe je dan? Logischerwijs zou je kunnen kijken naar maatregelen die eerlijker, socialer en economisch zinvoller zijn.”

De politiek lijkt steeds vaker haar eigen principes en achterban te verloochenen. Dit sentiment bracht Geluk Centraal ertoe om na de kritiek op de BBB en haar minister Femke Marije Wiersma van Landbouw, Visserij, Voedselzekerheid en Natuur (LVVN) ook de andere coalitiepartners onder de loep te nemen. Maar hoe zit het met de VVD? Verloochent de partij haar achterban, of weerspiegelt de achterban juist de koers van de partij?

De actuele ontwikkelingen rond minister Femke Wiersma van Landbouw, Visserij, Voedselzekerheid en Natuur (LVVN), die herhaaldelijk kritiek krijgt vanwege beleid die lijnrecht indruist tegen de belangen van boeren en burgers, bevestigen waar we bij Geluk Centraal al sinds mei 2022 voor waarschuwden.

In Den Haag wordt het NK-Politiek afgewerkt. PVV, NSC en VVD staan in de kwart finale. O ja, BBB ook. Van onder de Haagse kaasstolp houden parlementair verslaggevers ons op de hoogte van de wedstrijd. Het gaat om uithoudingsvermogen, tactisch manoeuvreren en laverend uit de lijn van het schot vandaan te komen.

De vakantieperiode is aangebroken, een moment van rust en reflectie. Dit biedt een uitgelezen kans om terug te blikken op de ontwikkelingen sinds mijn artikel ‘Anders denken, betekent fundamenteel anders doen’ in het FD en andere media eind 2021. Hierin pleitte ik voor een noodzakelijke systeemvereenvoudiging, en de oprichting van Vereniging Geluk Centraal volgde kort daarna.

De uitdagingen van vandaag worden vaak doorgegeven aan de volgende generaties zonder rekening te houden met de gevolgen voor hun toekomst. De beslissingen die nu genomen worden door de huidige leiders in de overheid en het bedrijfsleven, zullen diepgaande effecten hebben op de kwaliteit van leven van onze kinderen en kleinkinderen. Toch lijkt de huidige generatie leiders vaak vast te houden aan verouderde ideeën en methoden, waardoor echte vooruitgang stagneert.

Tot op het laatste moment was het spannend of we een kabinet zouden krijgen met een partij die stelselmatig hele groepen van onze samenleving wegzet én met een partij die als tool door een marketingbureau in de markt is gezet. Omtzigt en Yeşilgöz waren die eendenkooi ingekropen en eenmaal binnen kregen ze het idee dat ze niet meer uit konden. Geluk Centraal heeft een brief geschreven waarmee die twee alsnog het rechte pad hadden kunnen kiezen, zonder gezichtsverlies, maar vooral omwille van het landsbelang.

Pieter Omtzigt staat aan de vooravond van meewerken aan een kabinet met een voor racisme veroordeelde persoon die zijn partij leidt als een dictator. Je zult het maar op je geweten willen hebben…

Waarom maken we geen kabinet dat recht doet aan de verkiezingsuitslag en dat in opdracht van de gekozen Tweede Kamer functioneert, zoals het in onze democratie bedoeld is? Je moet er wel even het machtsdenken voor achterwege laten, dat wel. Maar dat moet je eigenlijk altijd achterwege laten.