Economie is per definitie politiek. Want een economie is per definitie onderdeel van een socio-economisch systeem, en een socio-economisch systeem is per definitie gebaseerd op een politieke systeemtheorie. Het is onmogelijk om het menselijke, materiële metabolisme – de economie – te beschouwen zonder de inachtneming van de politieke meta-context waarin dit huishouden is ingebed. Marx en Schumacher zijn economen die hier meesterlijke – kritische – analyses van hebben gemaakt.
Concreet: we leven in een kapitalistisch systeem. Elke economische beslissing is – onlosmakelijk – gebaseerd op de kapitalistische leer. Het kapitalisme kleurt het materiële, menselijke metabolisme. Kapitalisme creeërt een bepaald soort economie; een economie met een bepaald soort wetmatigheden. Alhoewel er nogal wat mensen zijn die kapitalisme als een menselijke natuurwet zien en behandelen, is het uiteindelijk toch echt niet meer dan een door mensen gecreëerde narratief. Kapitalisme is een gekozen kijk op de wereld…
En deze tijd van existentiële crisis toont pijnlijk duidelijk aan dat er een nieuw narratief noodzakelijk is; we begeven ons met bloedspoed naar de existentiële afgrond. Ik acht het kapitalisme daarom een onhoudbare systeemtheorie, en probeer al jaren te onderbouwen en omschrijven waarom ik denk/vind dat Betekeniseconomie een post-kapitalistisch perspectief vereist. Met wisselend succes. Sommige mensen reageren ontvankelijk; veel meer mensen reageren echter – sterk – afwijzend…
Niemand kan het post-kapitalisme beter formuleren dan Jason Hickel, en ik heb het Jason Hickel nog nooit eerder zó helder horen formuleren dan in deze podcast.
Dus doe uzelf een plezier en ga hier vandaag even rustig voor zitten!!!
