Mar ben ie d’r dan van iene van Wigink van De Panne?
Nee, van De Meijer.
Van Willem van de Meijer of van Richard van de Meijer?
Britt Wigink kwam er op het verzorgingstehuis Stevenskamp in Heeten achter dat ze met de bijnaam van de vader van haar vader in contact kwam met dementerende ouderen waar bijna geen contact meer mee te krijgen was. “Maar die oude bijnamen zei ze wel wat, je zag ze opfleuren”, vertelt Britt. “En die bewoners zelf hebben natuurlijk ook bijnamen. Reimert is De Dodde en Olde Bijvank Marsman. Het is niet gebruikelijk de bewoners bij die bijnaam aan te spreken, maar hoe mooi is het als ik iemand De Dodde noem en hij zegt dan met een glimlach terug, ‘Ja, van Gait van de Dodde. En gin Kakkenberg want dat is die andere Reimert.’ Dan is iedereen zijn dag weer goed!”
De vader van Britt is ondernemer in hart en nieren en toen was er ineens dat spel Heeten Memory. Met 120 namen en 120 bijnamen. Richard Wigink (van de Meijer) haalde de historische vereniging erbij in de persoon van Herman Zennepman. “Ofwel Herman van Moatman, die al die namen uit de archieven gehaald heeft. 120 Stuks, alleen al in Heeten! Het spel dat we er van gemaakt hebben is zo simpel als wat. Je pakt een kaartje, leest de naam, en gaat kijken welke herinneringen er opkomen. Daar kunnen heel leuke gesprekken uit ontstaan. Maar veel belangrijker is dat demente bejaarden er van opfleuren. Beetje naar om te zeggen, maar het is gewoon wel zo, je kunt dat bij wijze van spreken iedere dag een keertje doen. Dat van gisteren zijn ze dan al vergeten en het is voor hen iedere keer weer fantastisch, even met hun hoofd in het verleden te zijn.”
“Dat kan op die manier omdat bij demente mensen vaak het korte geheugen niet meer werkt, maar wat ze in hun jeugd hebben meegemaakt hebben ze nog wel ergens opgeslagen,” weet Britt. Of alle bijnamen en de daar aan gekoppelde echte namen historisch gezien allemaal kloppen? “Ga ik wel van uit,” zegt Richard, “maar als er ergens iets niet klopt is dat alleen maar extra gespreksstof.” Hij heeft samen met geld van De Kracht van Salland vanuit zijn bedrijf vijf spellen gesponsord. “Die kan iedereen gerust lenen. En als er grote belangstelling is, maken we er meer en brengen we die op de markt. Als er vijftig moeten komen is het mij ook goed. Want hoe meer demente ouderen we hier blij mee kunnen maken, hoe liever het me is. Ik kan me trouwens ook voorstellen dat andere dorpen dit idee over willen nemen. Kom maar op, ik leg ze graag uit hoe we het hier aangepakt hebben!”
