Ik zit afgelopen week te kijken naar Eva. Het is een extra uitzending. In een half uur tijd wordt alles aangeraakt wat je maar aan kunt raken. Alles in het politieke toneelstuk over de kabinetsval en de rol van de hoofdrolspeler. De strategie van Geert Wilders, zijn keuzes, toekomst maar ook zijn waarom, hoe, wat en waar. Je moet van goeden huize komen om dit te kunnen volgen en te waarderen.
De Minister van Financiën, strak in het pak, doet zijn kant van het verhaal. Zijn tafelgenoten doen ook hun zegje. Zeker van hun zaak en de een nog duidelijker dan de ander. Praten gaat iedereen goed af. Luisteren naar elkaar lukt een stuk minder. Een beetje meer ‘deep democracy’, kan geen kwaad. Een beetje meer ontspanning ook niet.
“Demissionaire emoties”
Bij Nieuwsuur, POWNed en WNL passeren de demissionaire emoties. “Het is een enorm verdrietige dag, de ene minister is nog pissiger dan de ander.” Mona Keizer noemt het gedrag van ex-collega Wilders, verraad. Ze vindt het verdrietig voor de PVV kiezers. Als sociaal rechtse politica en rustige factor in haar partij, vertelt ze al gauw over het perspectief dat BBB biedt voor boeren, woningnood, asielinstroom en de moslimdam. Haar eigen rol in het kabinet was groots. Wat ik gedaan heb, ik…ik… Luisteren, ho maar! Gelukkig wil ze strijdbaar richting de toekomst. Dat biedt nieuw perspectief. Een beetje meer ‘caring democracy’ kan echter geen kwaad. Een beetje meer ontspanning ook niet.
Jort Kelder doet een poging om boven de parlementaire persbelangen uit te stijgen. Het is een brug te ver. Eddy van Hijum vroeg zich in februari al af: “Hoe zitten we samen in de wedstrijd.” Dick Schoof geeft zijn korte en neutrale reactie op de situatie. Hij piept ertussen uit, met een hartelijk dank voor de aanwezige pers. Dat hij complimenten krijgt voor zijn doortastende optredens in het kabinet, kan ik niet plaatsen. Als ik hoor dat hij de arena gaat verlaten, wordt het me duidelijk. De liefde van Fleur Agema voor ‘de zorg’, telt nu niet meer want Nederland moet verder. Dat het zorgveld in grote verwarring achterblijft, is een vervelende bijzaak. Mevrouw Faber. heeft naar eer en geweten haar best gedaan en zet er nu een duidelijke streep onder. Er wordt nog steeds niet geluisterd maar ik bespeur wel enige ontspanning. “Ik wasbeleid, hihi”.
De kiezers
Is de kiezer vandaag de verliezer? In Duindorp zijn PVV stemmers er duidelijk over. ‘”Hij hep gewoon geen hulp, hij wordt aan alle kanten tegengewerk. Ík stem niet meer, je zit ook niet te wachten op links.” Over de radicaal rechtse onderstroom maak ik me wel zorgen. Al was het maar om het oreren van Geert Wilders zelf, binnen vijf minuten na zijn daad. Als het aan hem ligt, blijft hij in beeld. En als je Geert aanhangt, blijft je liefde voor hem bestaan, ook als je niet meer stemt. Het is ware liefde. Hoe die liefde dan toeslaat, weet niemand. We kunnen alleen luisteren en een beetje ontspannen.
Perspectief
De campagnes, prognoses, buitengewoon spannende verkiezingen, links of rechts beleid. Het is allemaal niet interessant nu. Er komt een nieuwe premier en burgers zoeken nog steeds een andere verhouding tussen kiezer en overheid. We zoeken andere vormen van debat waarin aftroeven en snelheid niet meer nodig zijn. Debat waar perspectief en inhoud centraal staan op basis van visie en onderliggende waarden die we als mensen allemaal delen. Wat willen we samen bereiken in de democratie zoals het is bedoeld, een rechtsvorm waar ook rekening wordt gehouden met minderheden.
Hoe mooi zou het zijn als Ingrid Coenradie politiek actief blijft zonder na te hoeven denken over de partij waarbij. Lekker partijloos en dan haar visie en vakmanschap gewoon de gang laten gaan. Hoe fijn zou het ook zijn als het gesprek niet langer over ego’s gaat, maar over inhoud van thema’s die ertoe doen. Als we politiek opwaarderen met morele pijlers en – keuzes, dan gaat de zon pas echt schijnen in Nederland.
En voor de ontspanning: ook maar een biertje samen tijdens het debat?
