We kennen de UNHCR, de vluchtelingenorganisatie van de Verenigde Naties. Die zeggen over zichzelf: “Mensen op de vlucht voor geweld hebben recht op bescherming en onderdak. UNHCR, de VN-vluchtelingenorganisatie, werkt wereldwijd aan de opvang van mensen op de vlucht.” Heel belangrijk! Maar slechts een deel van het overkoepelende probleem.
Want:
– ten eerste zit er kennelijk te weinig geld in kas omdat we via hun site opgeroepen worden te schenken;
– ten tweede zijn er nu en straks nog veel meer mensen op de vlucht voor andere oorzaken dan oorlogsgevaar.
“En dat, terwijl er alleen al vanwege oorlogen ruim 70 miljoen gewone mensen zoals jij gedwongen op de vlucht zijn” … aldus de UNHCR
– ten derde is het mandaat van de UNHCR beperkt tot opvang zoals regimes dat politiek besluiten. Dat je dan Jordanese vluchtelingenkampen hebt, zo groot als steden, met bewoners die er geboren en getogen zijn. Opvang in de regio, heet dat. UNHCR doet daar werk op het niveau van de Nobelprijs, maar tegelijk ook binnen de kaders van deelnemende en meebetalende landen.
Een aardbeving als die Turkije en Syrië voorkom je niet. Aardkorsten blijven bewegen. Aardbevingen als die in Groningen zijn het gevolg van menselijk handelen. Oorlogen en klimaatrampen, daar zijn we als mensheid ook zelf verantwoordelijk voor. Ze leiden tot vluchtelingenstromen. Als dat ver weg is, kijken we er naar in het Journaal. Maar als de vluchtelingen bij onze grens staan, oei, wat dan…?
Als je het hebt over immigratie, dan gaat het om drie soorten verplaatsingen:
– vluchtelingen;
– gelukzoekers;
– arbeidsmigranten.
Het is een ‘grofweg’-indeling waarbij we mainstreamwoorden gebruiken, want een arbeidsmigrant kan bijvoorbeeld ook zo maar een gelukzoeker zijn en ‘een gelukzoeker’ heeft een negatieve connotatie. Maar dan weten we wel zo ongeveer wie we waarmee bedoelen. Hoewel: zouden we de immigranten die ons land in de jaren vijftig verlieten om een nieuw leven op te bouwen in Canada of Australië gelukzoekers noemen in de negatieve zin van het woord? Of zien we die meer als dappere Nederlanders die het avontuur niet uit de weg gingen. Zeg het maar.
Wat cijfers voor het perspectief:
Immigratie naar Nederland in 2022 is 400.000.
Emigratie is 175.000.
In 2022 kwamen en 45.000 vluchtelingen en nareizigers naar Nederland.
In totaal werken er 750.000 mensen als arbeidsmigrant in ons land
Een procent van de totale wereldbevolking is ontheemd.
Onder gelukzoekers scharen we – in ons Nederlands taalgebruik – vooral jongeren die deze kant opkomen omdat ze het hier sowieso beter denken te krijgen dan waar ze vandaan komen, maar die hier geen recht lijken te hebben op asiel en die ook niet per definitie in het arbeidsproces terecht lijken te komen, al was het maar omdat ze dat niet eens mogen zolang ze in de asielprocedure zitten.
Geluk Centraal is er niet de partij naar een algemeen oordeel te vellen over gelukzoekers, al helemaal geen negatieve. Want als je in je leven geluk centraal stelt, dan kunnen we ons wel voorstellen dat je een kansarme situatie verruilt voor plekken op de aarde waar het allemaal een stuk gelukkiger lijkt. En als je daar geschiedkundig naar kijkt dan is het niet zelden zo dat gelukzoekers ergens vandaan komen waar wij zelf lang geleden ons geluk ook zochten waardoor we het hier nu beter hebben.
Een andere kijk naar gelukszoekers: heel Amerika zit er vol van, ze hebben de oorspronkelijke bevolking verdreven! Het is net alsof het anders voelt als wij ergens geluk zoeken dan wanneer iemand híer geluk komt zoeken.
De Syrië-oorlog maakte een vluchtelingenstroom los, daarvóór kwamen veel Irakezen deze kant op, recent hadden Oekraïners alle reden hun land te ontvluchten, en nu na de aardbevingen in Turkije zullen ze daar ook onze hulp en onze woonruimte hier heel goed kunnen gebruiken. Wedje doen? Als het om vluchtelingenstromen over de wereld gaan, we ain’t seen nothing yet. Er gaan klimaatvluchtelingen komen, van een omvang zoals we die kennen. En als we een Chinese ballon in het Amerikaanse luchtruim gaan omdopen tot een volgende Koude Oorlog en dus de wapenindustrie al maar vast weer aanwakkeren, maak je borst dan maar vast nat.
Geluk Centraal stelt daarom voor naast opvang van vluchtelingen in veilige landen of opvang ‘in de regio’ een derde opvang-gedachte te ontwikkelen: een fonds opzetten voor landen die vluchtelingen onderdak bieden. Onderdak bieden is dan ook echt letterlijk en figuurlijk onderdak bieden. En de kosten daarvoor krijg je als land vergoed.
Er moet geld vrijgespeeld worden om zulke opvang te regelen. Dat geld wordt wereldwijd opgehaald, een percentage van het bruto nationaal product van landen, zodat iedereen naar draagkracht meebetaalt. Opvang stelt dan veel meer, of misschien wel heel iets anders voor dan een tentenkamp opzetten. Het gaat dan om goede huisvesting, gelijk ook educatie, integratie, taalonderwijs, kansen op een goede bijdrage te leveren aan de samenleving.
Zo’n fonds maakt vluchten een stuk humaner. Maar wat er meer van is: zo’n fonds zou de machthebbers van de wereld de ogen ook wel eens kunnen openen. Dat je niet zo maar straffeloos ergens een oorlog begint en of het klimaat naar de verdoemenis helpt. Want de kosten die dat met zich meebrengt: daar draai je dan zelf voor op.
Help de slachtoffers van de aardbeving. Geef nu! giro555
