Pieter Omtzigt durft het avontuur van een nieuwe partij aan te gaan. De politicus ver weg van de Randstad, heeft de Haagse mores moeten bekopen met een burn out, ‘mar’ laat zich op zijn Twents de kop niet gek maken. Hij heeft zijn knopen geteld, nog eens geteld en nog eens, en kwam toen tot de conclusie dat er een taak te doen stond. Een belangrijke taak! En dat je die niet mag laten liggen als je de kansen hebt zoals hij ze heeft.
Dus de kans dat Omtzigt er toe gaat doen is groot. Dat ie straks tegen zijn kleinkinderen kan zeggen: opa ging voor een compleet veel socialer Nederland, ik hoop dat jullie er van genieten.
Afhankelijk van wie er met Pieter Omtzigt mee gaat doen wordt Nieuw Sociaal Contract een partij van belang, een partij die staat voor dienend leiderschap in plaats van enkel macht op het Binnenhof.
Vrij naar Einstein moet je problemen niet oplossen met de mensen die het veroorzaakt hebben. Iets nieuws beginnen lijkt inderdaad het beste. Je kunt dan zeggen dat het er met nieuwe partijen vaak dol en dwaas aan toegaat, je kunt net zo goed analyseren dat het met bestaande partijen ook niet echt lukt. Nieuwe partijen waar het fout mee gaat, zijn one issue partijen en/of op de verkeerde manier populistisch. Omtzigt is niet van dat slag. Als het hem lukt de juiste mensen om zich te verzamelen staat de revolte voor de deur.
Nieuw fundament
Geluk Centraal doet graag mee met Omtzigt. Wij stellen geluk centraal en hebben vanuit die basis een sterke visie ontwikkeld op een veel socialere samenleving. We functioneren al een tijd als denktank, waarbij we bij alles in de samenleving, dus bij alles wat er op de politieke agenda staat maar liever nog bij alles wat er op de agenda van de samenleving staat, altijd eerst teruggaan naar het fundament: naar het doel.
Als je vanaf het fundament heropbouwt kun je veel makkelijker bij je doel blijven, tegelijk ook intact houden wat er goed is, maar overboord kieperen waar het verkeerd ging.
Neem de wirwar van uitkeringen en toeslagen: die zijn allemaal goed bedoeld, maar meestal voortgekomen vanuit een systeem dat al op volle toeren draait. Je draait dan aan een paar knoppen om willekeurig welke groep iets meer of minder te gunnen. In de kern zijn al die maatregelen er voor bedoeld iedereen mee te laten komen, mee te laten doen. Naar Fins voorbeeld zou je een doel kunnen formuleren zoals ‘iedere Nederlander de kans bieden dat hij/zij kan worden wat ie wil’. Dat doel kun je heel goed verwezenlijken door iedereen vanaf zijn geboorte een maatschappelijk inkomen te gunnen, een basisinkomen waarmee iemand ook even kan kiezen voor de kinderen, mantelzorg of vrijwilligerswerk.
Of de zorg: je kunt iedereen recht op zorg geven. Fundamenteel gaat het echter niet over ‘beter worden’, maar over ‘gezond blijven’. Als je iedereen recht geeft op gezondheid maak je heel andere keuzes. Net zoals ‘recht op vervoer’ heel wat anders is dan files bestrijden en ‘recht op goed onderwijs’ iets anders dan een discussie over een studiebeurs.
Het is steeds het verschil tussen doel en middel. We zijn blij dat Omtzigt zegt dat je voor de transitie van de overheid wel een jaar of tien nodig hebt. Nú moet je mensen onder het bestaansminimum redden met lapmiddelen als ‘een extra toeslag voor twee oudergezinnen met meer dan een kind waarbij één van de ouders arbeidsongeschikt is’. Omtzigt noemde daags na de presentatie van zijn partij een voorbeeld van die strekking in Nieuwsuur. Het is Kafkaiaans dat we met onze regelzucht daarin terecht zijn gekomen. Op korte termijn moet je die oplossen met lapmiddelen. Maar je moet het wel doen! Nu! Zelfs dat ontbreekt in de huidige politiek.
Tegelijk moet je een lange termijn-visie uitrollen om het allemaal een stuk makkelijker te maken. Als in genoemd voorbeeld ieder gezinslid een maatschappelijk inkomen heeft, afhankelijk van de situatie waarin hij verkeert (wat een kwestie is van vinkjes aan- of uitzetten, zoals je dat ook doet als je digitaal een tv koopt), hoef je alleen maar achter de schermen de waarde van ieder vinkje te bepalen. Die waarde blijft nog steeds een politieke keus. Maar je bent dan meteen van alle, ja van álle uitkerings- en toeslagenbureau’s af en je maakt het controlesysteem o zo veel gemakkelijker.
Wij doen graag mee!
Geluk Centraal is al ver gevorderd met het opzetten van denktanks die parallel lopen met de diverse ministeries die we kennen. Per denktank hebben we vooruitdenkers, wetenschappers, ondernemers en betrokken burgers om ons heen die vakinhoudelijk heel goed weten wat fundamenteel de beste keuzes zijn, vooral wetenschappelijk gestuurd, met daarna ruimte voor een politiek sausje. Als dat de kant is die Pieter Omtzigt op wil, als dat de formule is waarlangs nieuwe sociale contracten afgesloten gaan worden, dan doen we als Geluk Centraal graag mee!
Pieter Omtzigt, ik wens je als initiatiefnemer van Geluk Centraal namens de verenigde vooruitdenkers veel succes met deze dappere stap en help graag om de benodigde hervormingen mee vorm te geven. We mogen de huidige problemen niet doorschuiven naar toekomstige generaties. In plaats van te mopperen over hoe de dingen zijn, moeten we bedenken hoe ze kunnen worden. Laten we nu in actie komen! Ik zeg maar zo:
”Het leven is geen generale repetitie.”
