Gerdine Vermeer huurt woonruimte in een boerderij aan de Boxbergerweg in Diepenveen. Maar die boerderij moet in de nabije toekomst tegen de vlakte. En dan? “Dat weet ik nog niet precies, maar ik wil principieel niet mee doen aan de reguliere manier van een huis bouwen. Dan werk je voor je hypotheek.” Daarom bouwt ze een tiny house, “en dan zien we wel waar die uiteindelijk komt te staan.”
Een gesprek met Gerdine gaat over het waarom van een tiny house en natuurlijk ook over hoe je er dan eentje bouwt: want Gerdine is in dit geval zelf de bouwvakker. Tuurlijk heeft ze hulp. Maar meestal bedient ze de professionele Makita zelf.
“Ik ben met mijn tiny house nog niet eens zo zeer bezig een zo klein mogelijke voetafdruk te hebben. Mijn drive om kleiner te willen wonen is vooral ontstaan, omdat ik weiger mee te doen aan die gekke jacht op huizen en torenhoge hypotheken. Ik wil me een beetje vrij voelen in het leven en niet mijzelf verplichten veel te móeten werken enkel om mijn huis af te betalen. Ik kan me nu permitteren wendingen te maken in mijn leven, omdat ik daar op dat moment aan toe ben, dat kan door te kiezen voor een alternatieve manier van wonen. Zo heb ik mijn baan in de zorg opgezegd, ga ik aan de slag als zzp-er en volg ik een opleiding biologisch dynamische landbouw. Dat had anders zo maar niet gekund.”
Buiten heeft meer waarde dan binnen
“Een groot huis met een kleine tuin dat direct grenst aan de andere kleine tuinen van de buren, heeft voor mij weinig waarde. Ik ben graag buiten, dus ik wil veel liever dáár de ruimte hebben! Het lijkt soms wel of de riante tuinen van vroeger steeds meer vervangen worden door grotere woningen met een minimale tuin, die zo onderhoudsvriendelijk mogelijk moet zijn. Omdat de tijd er niet meer lijkt te zijn om met je handen in de aarde te zitten. Onze standaard van hoe groot een woning van binnen moet zijn, is vergeleken met 80 jaar geleden vergroot. Ik geloof dat de welvaart daar een grote rol in speelt. Maar ik geloof ook dat diezelfde welvaart ons een beetje heeft verblind voor de waardevolle simplistische dingen die recht voor onze neus staan.”
“Als je meer financiële vrijheid hebt om keuzes te maken zonder de druk van een hypothecaire lening, dan lijkt me dat, ook op de lange termijn, veel gezonder. Ik voel mezelf fijner als ik de kans krijg datgene te doen dat echt bij mij past, ook buiten mijn betaalde werk om. Of om simpelweg eens wat vaker bij mijn moeder langs te gaan, omdat ik die tijd heb. Mijn moeder vindt dat trouwens ook fijn. Als we allemaal doen wat vanuit onze intrinsieke motivatie voortkomt, leven we toch een stuk prettiger? En gezonder! En dat alles werkt door in de gehele samenleving.”
“Wonen in een tiny house is me niet in eerste instantie te doen om het verkleinen van mijn persoonlijke voetafdruk; hoeveel ik verbruik aan energie en grondstoffen. Maar als je tiny gaat wonen, wordt die afdruk wel vanzelf kleiner. Ik ben niet in alles tot het gaatje gegaan bij de keuzes voor mijn tiny house. Het stalen onderstel op wielen heb ik bijvoorbeeld nieuw laten maken. Met extra brede banden, Ik wil er zeker van zijn dat mijn huisje verrijdbaar is. Stel dat ik straks ergens achter op een boeren-erf kom te staan, dan wil ik wel dat ik daar mijn huis naar toe kan rijden! Hij kan gewoon achter een trekker. Als ik het niet vertrouw er mee de weg op te gaan, vervoer ik hem met een dieplader en kan het laatste stukje naar achter het huis van de boer met een trekker.”
“Maar een belangrijk deel van mijn nieuwe huisje is kringloop. Met hergebruikt hout, kranen en ramen van Marktplaats. Voordat ik met de bouw begon, verzamelde ik een jaar lang allerlei materialen. De planken waarmee ik de binnenwanden afgetimmerd heb, heb ik in Drenthe op de kop getikt. Ze bleken pas zo mooi toen ik ze geschuurd had. En het waren er precies genoeg.”
Zelf bouwen
“Zelf bouwen is een uitdaging. Maar internet en goed gereedschap helpen je een eind op weg. En een bevriende klusjesman is ook belangrijk, voor wanneer ik ergens over twijfel of iets heel secuurs moet maken, zoals de kozijnen. Dat heb ik uitbesteed. Maar het meeste doe ik zelf. De ruimtes wil ik natuurlijk optimaal benutten. Zo is de bank tevens een slaapbank voor gasten. Onder het zitkussen is opbergruimte. Het bed van 2,10 meter lang kan ik in zijn geheel wegschuiven onder de verhoogde keuken en langs het trapje naar de keuken heb ik een kastje gemaakt met harmonicadeurtjes voor jassen en schoenen. De treden van de trap kun je optillen voor toegang tot extra bergruimte. Een mooi bescheiden drankkastje dus. Onder de badkamer en deels onder de keuken heb ik bergruimte voor onder andere gereedschap.”
“Als je klein woont, heb je minder ruimte voor spullen en hoef je ook niet zoveel opbergruimte te hebben. Mijn tiny house heeft daarentegen door de indeling opvallend veel bergruimte. Het keukenblad wordt van hout en biedt veel kastruimte en plek voor de koelkast voor in de zomer. In de douche heb ik straks zelfs ruimte voor een prachtige houten douchetobbe. Die kon ik niet laten staan toen ik hem zag. En een composttoilet dat je van buiten af kunt legen. Dat leek me wel zo hygiënisch.”
Onzekere alternatieve woonvorm
“Ik woon nu nog als ‘leegstandbeheer’ in een te slopen boerderij, wanneer de eigenaar IJssellandschap andere plannen voor de woonplek gerealiseerd krijgt, moet ik ergens anders naar toe. Waar dat precies is weet ik nog niet. Ik heb al wel wat lijntjes uitgezet, maar ik maak me niet zo druk om dingen waar ik me nu nog niet druk om hoef te maken. De ervaring leert dat zaken ook wel weer goed komen als het daar de tijd voor is. Natuurlijk houden die komende veranderingen me best wel eens bezig. Het leven in een tiny house is niet per definitie een zorgeloos bestaan. Het is vooralsnog een onzekere alternatieve woonvorm. Ik hoop wel dat gemeenten er in de nabije toekomst meer voor open staan en het hippie-gehalte er af wordt gehaald. Uiteindelijk willen we allemaal hetzelfde, groot huis of klein huis: we willen fijn wonen.”
