Deze week waren de Algemene Politieke Beschouwingen, daar kijken kabinet en de Tweede Kamer naar de plannen – op de korte en lange termijn – voor Nederland. Er werd heel veel zinnigs gezegd tijdens de debatten. Maar op TV, de radio, in de kranten en bij de koffie-apparaten ging het vooral over de zoveelste oprisping van Wilders en natuurlijk over Baudet. Iemand hier die weet wat er nog meer besproken werd? En juist over dat fenomeen gaat mijn brief aan de binnenkort te verwelkomen 8 miljardste aardbewoner.
Welkom
Een brief aan iemand die er nog niet is? Dat is een soort van omgekeerde tijdscapsule. In plaats van achterom te kijken, probeer je naar voren te blikken en een goed welkom in elkaar te zetten. Gelukkig hoef ik daarbij niet al te ver vooruit te kijken, want je bent er al bijna, de acht (8!!) miljardste aardbewoner. Maar toch, hoe heet je zo iemand welkom? Wat zeg je tegen iemand die nog vrij en zonder vooroordelen de wereld inkijkt?
Vertel ik je hoe verrot de wereld er voor lijkt te staan? Of geef ik je hoop en vertel ik dat er veel fout lijkt te gaan, maar dat er nog veel meer goed gaat?
Degenen die me kennen, weten dat ik altijd met een positieve blik die voor jou zo nieuwe wereld bekijk. Dus ook deze boodschap zal dat zijn. Want ja, de wereld lijkt verrot als je – als je dat al zou kunnen – een krant zou lezen. Oorlogen, ziekten of zelfs pandemieën, ongelijkheid en ga zo maar door. Maar het belangrijkste woord in die vorige zin is misschien wel ‘lijkt’. Want die krant die je in je mollige knuistjes houdt, die leeft van uitzonderingen! De gewone wereld is voor hem niet interessant. Dat wordt niet gelezen, denkt ie, dus schrijft ie er niet over. Als ik mijn brief schrijf betekent het bijvoorbeeld dat we alles lezen over protesterende boeren maar bijna niets over de vele boeren die al jaren op zoek zijn naar een duurzame manier van het omgaan met ons voedsel en de aarde. Of deze week in de Tweede Kamer, hele belangrijke debatten werden er gevoerd (wat dat zijn vertel ik je later nog wel eens). Maar we lazen bijna uitsluitend over de ophef die ene Thierry Baudet veroorzaakte. En zo gaat het met alles, de gewone mens en de gewone verhalen die hoor je niet. En het zijn juist de gewone mensen die het belangrijkst zijn in deze wereld.
Dus kleine man of vrouw, welke brieven of kranten je verder ook nog leest, lach erom met je typische babylach. En ga in je leven op zoek naar het normale, de gewone mens. De uitzonderingen zullen ook in jouw leven het meest om aandacht vragen, maar het normale gedeelte van de ondertussen zo’n enorme mensheid die maken de wereld echt. En meestal – ondanks al onze tekortkomingen – doen we dat niet eens heel slecht.
Ik sluit af met de hoop dat jij op kunt groeien in een zo normaal mogelijke omgeving. En dat je je af toe deze brief herinnert en met een glimlach op de mond zal kijken naar die overmatige aandacht vragende uitzonderingen.
Martin van der Hooft
