Mia Nijland: Gelukkig verbonden

Geluk verbindt. Maar een oorlog blijkbaar ook, constateert Mia Nijland tot haar schrik. Waren we maar zo als dieren, zonder oordeel. Beestachtig, is dat wel zo'n goede term?

Interessant? Deel het artikel

paard oog
FOTO: PX HERE

Verbonden zijn met jezelf, met de natuur en met anderen, het leidt doorgaans tot groeiend geluk. In bijzondere omstandigheden zoals oorlog of misdaad, krijgt die verbinding een heel andere kleur. Mensen verenigen zich op basis van groeiende haat en dat wordt steeds spannender. Om perspectief te blijven zien, is het nodig dat we blijven geloven in het goede, en blijven streven naar geluk. Geluk als basis zorgt ervoor dat we met z’n  allen de goede koers blijven varen.

“We zijn sociale wezens en kunnen niet gelukkig zijn zonder vrienden te hebben” zegt professor Jonathan Haidt van de New York University. Dit sluit nauw aan bij de theorie van Deci & Ryan over de basisbehoefte van mensen aan ‘verbondenheid met anderen’. Als aan deze behoefte wordt voldaan, heeft dat ook een goede invloed op onze intrinsieke motivatie. Altijd goed. Misschien een gekke wending maar ik vraag me dan oprecht af waar die soldaten in Boetsja de motivatie vandaan haalden om honderden burgers meedogenloos neer te halen. Niet vanuit verbondenheid lijkt me. Of juist wel? Bij nader inzien ben ik bang van wel. Het veroorzaakt terplekke een flinke barst in mijn geloof dat verbondenheid positief is, dat het leidt tot geluk.

Eerzucht verbindt ook, zelfs oorlog…

Eerzucht verbindt, macht verbindt, oorlog verbindt, leed verbindt, destructie verbindt, propaganda verbindt, strijd verbindt, misdaad verbindt, haat verbindt en verenigt tot een soort eensgezindheid. Brr! Weerloze burgers (in opdracht of uit eigen drang) koelbloedig vermoord. Of er sprake is van oorlogsmisdaad moet worden onderzocht. Onvoorstelbaar, het lijkt mij niet zo moeilijk en anders zijn de spelregels voor ‘oorlog’ wel heel streng.

Om niet massaal in een depressie te vervallen, moeten we wel blijven geloven in het goede van mensen en de positieve kant van verbinding. Liefde verbindt, de natuur verbindt, muziek verbindt, sporten verbindt, cultuur verbindt. Gelukkig maar. Ik zie nog meer kansen. Het valt me namelijk op dat ook dieren in toenemende mate een verbindende rol spelen in ons  leven. Vooral bij mensen met zorgvragen. Denk aan de hulphond voor mensen met een handicap of paarden voor mensen met autisme of PTSS, de stoornis na een traumatische stresservaring.

Paarden en andere dieren

De Stichting ‘Paard Verbindt’ is daar een mooi voorbeeld van. Prinses Margarita vertelde hierover bij WNL. De (therapeutische) eigenschappen van paarden zorgen ervoor dat kinderen met autisme zich geaccepteerd voelen. Een paard vindt niks van wat je zegt en je bouwt een band op met dit dier in het hier en nu. Een paard is je spiegel. Als je iets geks zegt, kijkt het paard misschien wat bedenkelijk maar het oordeelt niet. Mensen wel, wij reageren meteen met woorden en wijzen zo het kind al gauw af. Paarden werken helend en verbindend en dragen bij aan het geluk van deze kinderen. Het lijkt magisch maar het is logisch.

Mooi die verbindende rol van dieren die hierdoor van veel grotere betekenis zijn dan alleen melk-, kaas- en vleesleverancier. Oordeel vrij, luisteren, observeren, onvoorwaardelijke liefde, elke dag opnieuw beginnen, wat kunnen wij veel leren van dieren. Mensen houden dieren en dieren houden van mensen. Dat we spreken over ‘beestachtige’ praktijken in Boetsja, is een uitdrukking die eigenlijk niet door de beugel kan. Het zijn praktijken van mensen die zichzelf ontstijgen.

Interessant? Deel het artikel

Blijf op de hoogte

Abonneer je op onze nieuwsbrief zodat we je geregeld op de hoogte kunnen houden.
Wat zouden we het leuk vinden als je ons ook een mail stuurt met waar jij gelukkig van wordt.

Meer over

Blijf op de hoogte

Abonneer je op onze nieuwsbrief zodat we je geregeld op de hoogte kunnen houden. Wat zouden we het leuk vinden als je ons ook een mail stuurt met waar jij gelukkig van wordt.

2 gedachten over “Mia Nijland: Gelukkig verbonden”

  1. Mooi verhaal Mia.
    Als mens kun je altijd kiezen: wil je het goede voor jezelf en tegelijkertijd voor iedereen? Wil je bouwen aan een betere wereld?
    Of ben je boos, gefrustreerd en kies je daarom voor destructie, naar jezelf en naar de wereld. Je weet in ieder geval dat het er dan niet beter op wordt.
    Iemand gaf mij jarengeleden het inzicht dat oorlog voeren of ruzie maken op kleine schaal, een onvrede is die in jezelf zit en die je in de buitenwereld uitvecht. Alleen die buitenwereld kan het niet oplossen. Je moet daarvoor bij jezelf te rade gaan en je eigen onvrede zien op te lossen en dat kan alleen maar op een constructieve manier. Dat geeft macht en kracht op een positieve manier. Datzelfde geldt ook voor landen. Zo in het klein, zo in het groot. Macht en kracht gebruiken om een andere te domineren, ten bate van jezelf, zal uiteindelijk nooit vrede geven. Een dialoog voeren voor het beste voor het geheel is de weg van samen gaan en vrede krijgen. Alleen samen staan we sterk en kunnen we een vredelievende wereld hebben. Er is nog een weg te gaan, te beginnen in je eigen wereld, omgeving en land en steeds verder.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *