Laatste berichten Gelijkheid

De recente escalaties in het Gaza-Israël-conflict werpen opnieuw een schrijnend licht op de problematische dynamiek van macht en ongelijkheid in de wereld. Dit is niet alleen een regionaal conflict, maar een illustratie van een bredere kwestie waarbij mensen ‘letterlijk’ in hokjes worden geplaatst. Het zet mij aan het denken: Waarom doen we dit eigenlijk? In onze eigen samenleving gebeurt hetzelfde – we categoriseren mensen als asielzoekers, uitkeringstrekkers, moslims, laagopgeleid en talloze andere labels. Als we de muren van deze hokjes afbreken en erkennen dat we allemaal mensen zijn die streven naar een gelukkig leven, dan kan de wereld volgens mij een gezondere, groenere en vriendelijkere plek worden.

Gisteren heb ik met verbazing zitten kijken naar Prinsjesdag. We maken het wederom onnodig ingewikkeld. Partijen vallen over elkaar heen om armoede te bestrijden en hebben de mond vol van bestaanszekerheid. Zoals ik al jaren in eerdere artikelen in de media heb geschreven. Zo moeilijk kan het niet zijn. We voegen wederom enkel complexiteit toe door weer geld rond te gaan pompen via toeslagen. Onnodig complex en we weten inmiddels wat er van komt. Een boel ellende en het kost de belastingbetaler nog veel meer omdat het controlesysteem op volle toeren moet gaan draaien… En het geld komt ook niet eens bij de mensen terecht op het moment dat ze dat het hardst nodig hebben.

Een nieuw sociaal contract, dat is precies wat Nederland nodig heeft. Want we zijn als landje nogal vastgelopen met de huidige contracten tussen overheid en samenleving. Heel veel ervan zíjn niet eens sociaal. Geluk Centraal heeft wel een idee over die contracten.

Samen met de vooruitdenkers van Geluk Centraal ben ik een sterk voorstander van dienend leiderschap en een revolutionaire herdefiniëring van de rol van geld in onze samenleving. Het is de hoogste tijd om kritisch te kijken naar de rol van banken en energiebedrijven en de verantwoordelijkheid die zij hebben tegenover de mensen die ze zouden moeten dienen. De huidige situatie, waarin huishoudens worstelen terwijl deze bedrijven buitensporige winsten behalen, is niet houdbaar en benadrukt de dringende noodzaak van verandering. Het is hoog tijd om te streven naar een economisch systeem dat niet alleen welvaart creëert, maar ook rechtvaardigheid en welzijn voor iedereen bevordert.

De Haagse politieke kopstukken verlaten de arena. Tijd voor opvolgers die het anders doen. En daarom ook een heel goede tijd voor een ander systeem. Met een zakenkabinet en een maatschappelijk inkomen als sociaal vangnet. Rutte wordt geroemd om zijn harde werken. Maar sinds wanneer is hard werken eigenlijk een kwaliteit om te roemen? Het gaat er toch om de goede te dingen te doen? En dat is precies wat Rutte heeft nagelaten. Hij had niet eens een visie, dus wíst niet eens wat de goede dingen waren die hem te doen staan. In plaats van rustig koers te houden was hij voortdurend bezig te hozen. En dat is hard werken.

Onze democratie staat onder druk. De samenleving pikt het niet meer dat een vooruitgeschoven elite de lakens uitdeelt. Van de liberale gedachte dat iedereen alles kan bereiken als hij maar wil, daar blijkt na veertig jaar oefenen niks van te kloppen. Het maakt wel degelijk uit waar je wieg staat. Daarom gaan we met gele hesjes of trekkers de straat op en stemmen we op populistische partijen.

Maar liefst 85% van de Nederlanders wil minder vluchtelingen. Alle reden dan maar eens heel goed te kijken naar wat daarvoor nodig is. Durven we de leeuw in de bek te kijken?

Als je in armoede leeft, kom je daar maar moeilijk uit. Onderzoek daarnaar werd veel gedaan in achterstandswijken en onder migratiekinderen, maar nu is aangetoond dat die wetmatigheid ook opgaat voor kinderen van het platteland.

“Ik werk al, ik krijg er alleen niet voor betaald.” Een mooi antwoord op de vraag aan een vrouw waarom ze het huishouden doet, voor de kinderen zorgt en slechts parttime meewerkt aan het gezamenlijke inkomen van het huishouden.

De Provinciale Staten-verkiezingen hebben aangetoond dat onze politiek failliet is. Een partij die opgericht is door een marketingbureau heeft gewonnen. De samenleving geeft daarmee vooral aan dat ze de andere partijen spuugzat zijn. Of zoals Lilian Marijnissen van de SP het zei: “het land heeft een heel dikke middelvinger naar de gevestigde partijen opgestoken.”

Hoogleraar ontwikkelingseconomie Irene van Staveren vindt economie te belangrijk om alleen aan economen over te laten en woont in een verbouwde boerderij in Overijssel. Ze is praktiserend lid van de doopsgezinde gemeente Twente. De kijk op het leven die hoort bij deze kerkgemeenschap spreekt haar sterk aan.

Het is beangstigend dat media niet keihard van zich afslaan na de aangenomen motie om klimaatactivisten die om rechtshandhaving vragen de mond te snoeren.