Elke keer dat ik in mijn omgeving geconfronteerd word met een dergelijke gebeurtenis, wordt dat gevoel versterkt. Het zet me aan het denken, over het leven, over onze keuzes, en over de rol die we als samenleving spelen. Want hoe tragisch het verlies ook is, het bevestigt me telkens weer dat we een verantwoordelijkheid hebben. Niet alleen naar onszelf, maar ook naar elkaar.
Ieder mens heeft recht op een gelukkig leven. Dat is geen luxe of een toevalligheid; het is een fundamentele voorwaarde die we samen moeten nastreven. “Het leven is tenslotte geen generale repetitie.” Wat we vandaag doen, hoe we vandaag leven, dat is ons moment. En als samenleving hebben we de plicht om voorwaarden te scheppen waarin ieder mens de kans heeft om dat geluk te vinden.
“Het leven is tenslotte geen generale repetitie”
Geluk is echter niet vrijblijvend. Het vraagt ook om verantwoordelijk gedrag, om zorg voor elkaar, en om een bewustzijn dat ons handelen invloed heeft op de generaties die na ons komen. Plichten en rechten gaan hand in hand, maar voor mij is dat vanzelfsprekend. Wat mij intrigeert, is hoe we een samenleving kunnen bouwen waarin geluk weer écht centraal staat. Waar we oog hebben voor gelijkheid, gezondheid en ook voor alles wat leeft.
Geluk Centraal: een beweging van vooruitdenkers
Het idee dat geluk centraal moet staan, heeft me geïnspireerd om samen met anderen een beweging op te zetten: Geluk Centraal. Het is geen gewone groep of project; het is een vereniging van mensen die fundamenteel anders denken en doen. Mensen die de moed hebben om vooruit te kijken, om systemen te bevragen, en om samen te werken aan een samenleving waar geluk niet een bijzaak is, maar de kern van alles. Ik ben trots dat ik initiatiefnemer mag zijn van Geluk Centraal. Trots dat er mensen om me heen zijn die deze visie delen en er samen met mij aan willen werken. Want geluk centraal stellen is geen eenvoudig pad. Het vraagt moed om bestaande structuren en gewoonten los te laten en ruimte te maken voor een andere manier van denken.
Wat verlies me heeft geleerd, is dat het leven niet gaat om hoeveel we hebben of bereiken, maar om hoe we met elkaar omgaan en wat we bijdragen. Het is essentieel om niet te vergeten wat écht belangrijk is. En dat geldt voor ons allemaal. Of we nu dromen, plannen maken of afscheid nemen, we hebben altijd de keuze om geluk centraal te stellen.
Verlies zal altijd pijn doen. Maar het kan ons ook inspireren om meer te doen, meer te betekenen en meer te delen. Want uiteindelijk draait het leven om verbondenheid, betekenis en het najagen van geluk. Niet alleen voor onszelf, maar voor iedereen.