Preventie is ook één van de hoofdpijlers in het landelijk Integraal Zorg Akkoord (IZA): ‘Samen werken aan gezonde zorg’. De afspraken tussen de overheid en een groot aantal zorgpartijen liggen vast. Doel van dit akkoord is om de zorg voor de toekomst goed, toegankelijk en betaalbaar te houden. ‘Het moet en kan beter anders lopen we vast’. De zorgsector moet samen met de publieke gezondheidszorg en het sociaal domein aan de slag om de plannen om te zetten naar uitvoering.
“Wat let hen dan om dat te doen? Hebben we dat akkoord nog wel nodig?”
Zorgvisie organiseert vandaag een congres over het belang van preventie. Ik vraag me af of het druk bezocht wordt. Waarschijnlijk wel. We blijven wel behoefte houden aan verbinding op dit soort dossiers. Ik begrijp dat informeren en inspireren belangrijke doelen zijn van zo’n congresdag. Van belang om dit soort thema’s ook echt, aan te pakken. Maar hoeveel hebben we nodig om over te gaan tot dat aanpakken, tot doen, tot activeren.
Wat let ons nu om eenvoudigweg te doen? Hebben dat congres nog nodig?
Nieuwe informatie, nieuwe inspiratie, het gaat maar door. Nieuwe invalshoeken, nieuwe termen, het stopt nooit meer. Het aanbod is groot, de afleiding en verleiding ook. We consumeren op dit vlak, tot we een ons wegen. Onderzoeken, congressen, scholingen, trainingen, webinars, seminars, ze informeren en inspireren. Ze verbinden mensen en meningen, kennis en ervaring. Mooi! Alles met als doel om over te gaan tot toepassen, tot doen. Informatie en inspiratie, het houdt nooit op en dat is goed. Het helpt om weer met een schone lei te beginnen. Een frisse aanpak, een nieuw begin. Maar dat begin kent gebreken, een slechte motor, een valse start.
“Hebben we daar die dag, dat akkoord en dat congres voor nodig?”
Activeren, doen en dat nieuwe begin, vraagt niet alleen om vinden, maar ook om waarden die verbinden. Geen randvoorwaarden maar kernwaarden. De waarden van ons bestaan, de kern en de basis voor iedereen. Van vinden naar doen, vraagt om gezond verstand en gelijkwaardigheid. Het vraagt om een koers op welzijn in plaats van welvaart, om eenvoud en minder eigen bubbels. Activeren en doen vraagt spirit en lef om goede keuzes te maken.
Zijn we nog in staat om die weg, in te slaan? Om terug te gaan naar de basis en kern van ons bestaan. Samen fijn leven met gezondheid, veiligheid en welzijn. De basis om een beetje gelukkig te kunnen zijn. Daar in die basis, draait alles om eenvoud, daar is het logisch dat je voorkomt om niet te hoeven blussen. Daar in die basis verstaan we elkaar want we spreken dezelfde mensentaal. Daar is het leven behapbaar en verliezen we elkaar niet zo gauw. Je gaat er moeiteloos over van vinden naar doen.
Nog even en mijn vrije paasweekend begint. Het weekend van het nieuwe leven, een nieuw begin. Daarom maak ik morgen tot: ‘De dag van eenvoudig doen’. Best veel tegelijk. Mocht het in één dag niet lukken, geen probleem. Je mag het verlengen zolang je wilt.
Mooie paasdagen!
