Voor nu blijkt het een stomme zet, een andere realiteit dringt binnen met geluiden die ik liever niet hoor. Mijn hoofd gaat aan op wat ons bezielt, wat mij bezielt. Dat laatste is dan weer een goede zet en fijn voor mijn binnengeluid, want wat van binnen zit kun je maar beter horen, zien en uiten. Als je niet wilt afstompen in dit leven is ‘kunnen meebewegen’ een grote zegen. Als je niet wilt verarmen, kun je maar beter harten verwarmen. Van jezelf en het liefst dat van anderen ook. De reden om mijn geluid te laten horen.
Hoe graag we ook willen, we hebben niet alles in de hand. AI springt goed bij, maar het lukt nog niet om alles naar onze hand te zetten. Dat wil zeggen: er gaat ook nog heel veel op de oude voet verder. Denk aan de zorg, het vijfde wiel aan een economische sportwagen. Economie zet ons op scherp, zorg alleen als het uit de hand loopt. Het contrast wordt steeds groter.
We hebben niet alles in de hand. Veel mensenlevens staan in het teken van zorg. Hele gezinnen draaien rond de zorgvraag van één van hen. Als je hier niet mee te maken hebt, is dat bijna niet voor te stellen. Als het je niet aangaat, is het er ook niet. Het is aan de overheid om alleen al dit contrast, weg te nemen.
“We hebben niet alles in de hand”
Als je zorg nodig hebt, is dat zo, maar we kunnen nog veel verbeteren in het leven van mensen die het aangaat. Dat hebben we in de hand. Ons zorgsysteem wordt gestuurd door problemen, terwijl iedereen weet dat voorkomen beter is dan blussen. Beter, sneller en goedkoper. We lopen ongegeneerd achter de feiten aan en overheidsingrijpen ontbreekt. Vraag het AI en je schrikt je rot, ook als je het al wist. De complexiteit waarin we verzeild zijn geraakt, maakt handelingsverlegen. Gezond verstand staat stil. Wie overziet het zorglandschap nog. Wie heeft het nog over hetzelfde en wie praat er nog over zorg, zonder het over geld en schaarste te hebben.
We kunnen er niet langer omheen. Inhoudelijke experts moeten aan het roer. Zij moeten georganiseerd hun zegje kunnen doen over nut en noodzaak van een nieuwe koers. Die richting is bij echte zorgkenners wel helder. Varen op mensen die met ziel en zaligheid voor de zorg kozen en die nu verstand van zaken hebben. Een koers die uitgaat van levens en mensen in plaats van hokjes en labels, die wel degelijk rekening houdt met wat er speelt, maar vooral gericht is op de kansen en mogelijkheden. Een koers gericht op erkenning van wie je bent, met en zonder je zorgprobleem.
Een koers op basis van kennis (evidence- en practice based) niet versnipperd maar bij elkaar geharkt tot een gezamenlijk speelveld voor Quality of life, bij welke zorgvraag dan ook. Een landelijk koers waar regionale en lokale initiatieven kunnen invoegen, waar dat past. Landelijk beleid voor mens gestuurde zorgprocessen waar instanties en zorgaanbieders kunnen invoegen in plaats van overnemen. Beleid waarin goede initiatieven een plek krijgen in het -door eenvoud regerende- zorglandschap. Een koers die je zorgvraag in een heel ander daglicht plaatst. Hartverwarmend!
We hebben niet alles in de hand maar gelukkig nog wel heel veel.
